Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

στο πλάσμα εντός μου...


Παρουσία του αγίνωτου ακόμα εσύ
σε ποιο άγνωστο εντός μου νησί
κατοικείς
και για όσα δεν είπαν ποτέ οιωνοί
σε ακούω με σειρήνας φωνή
να καλείς;

Γιατί τρέμει η γη των ηπείρων;
Σε ποια φυλή πατάς ονείρων
να βγεις;

Κρυμμένο μέσα μου πλάσμα ποιών θεών εντολές
εκτελείς;
που όλο λες
«μοναχά αν με δεις θα σωθείς»;

6 σχόλια:

Γωγώ Πακτίτη είπε...

τώρα που οι σκέψεις μου
λιώνουν
από τη γύμνια των ονείρων,

τώρα που οι φωνές μαζευτήκαν
στη φλόγα του θέλω,

τώρα αγαπημένε,
θα σωθώ
στο αναρίθμητο αγκάλιασμά σου.

Μαρια Νικολαου είπε...

θα σωθεί άραγε..;

Unknown είπε...

κι αν αντικρύσετε ο ένας τον άλλον, ποιός καθρέφτης θα γίνει κομμάτια χείλια και πώς θα ενωθείτε και πάλι ξανά;

φιλιά βρόχινα...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Αγαπημένη μου Γωγώ

αναρίθμητες μόνο οι φλόγες της ψυχής
που στην πιο μεγάλη αγκαλιά ζεσταίνουν
όσα τα θέλω της ζωής
τα όνειρά μας ραίνουν…

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

ναι Μαρία,

θα σωθεί...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Καλή μου νεράιδα,

ο καθρέφτης από μέσα μόνο σπάει
όταν τον ξεχειλίζει το άδειο
και κανένα του κομμάτι δεν κολλάει
όποιον κι αν έχει άγιο…

 
Site Meter