Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

η χαίνουσα της γης γαλήνη

Απόμακρη του σύμπαντος ηχώ
και χαίνουσα της γης γαλήνη
θεοί που κάματε ψυχή για ουρανό
και σάρκα για πηλού καμίνι
φύση που πάντα ήθελες για λίγο και μισό
ό,τι ακέραιο σου γύρευε να μείνει
θνητών μυαλά που δέσατε στον ίδιο τον τροχό
όσα μισά τα κόβει η οδύνη
σε ένα πέρασμα ρηχό
με όσα τα ραίνει της ζωής η κρήνη.
Μοίρες εσείς
τον κόσμο που αφήσατε να γίνει
θαρρείτε πως σας τον χρωστώ;
Χρωστάω μόνο όσα δίνει
ο δρόμος πλάι στον γκρεμό
κι όσα στην άκρη του αφήνει
πότε η ασίγαστη ηχώ
και πότε μια ψιχάλα από την κρήνη.

 
Site Meter