Χρυσός που όλο ακριβαίνει η χαρά
και ζυγός που όλο κλέβει ο χρόνος
το ένα τάσι σηκώνουν φτερά
το άλλο το βυθίζει ο πόνος
για όσα κλέβει η στιγμή που περνά
καθώς ζυγίζει ότι δεν είμαστε πιά
όσα πίσω η ζωή ποτέ δεν γυρνά.
Λες και ο χρόνος επίτηδες μόνος πετά
για να ζυγίζει διπλά στο τάσι του ο πόνος.
ΑΛΛΕΣ ΜΟΥ ΣΕΛΙΔΕΣ
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008
ζυγός που όλο κλέβει ο χρόνος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)