Κυριακή 23 Μαρτίου 2008


... σαν χέρι απουσίας από μέσα

να σε ανοίγει το σπάταλο απόν

πιο μέσα να σκορπιέσαι...

Κάποτε θα ταξιδέψω πάνω σε ένα άγγιγμα σου
όλη την απόσταση που μας χωρίζει
θα φτάσω στα χέρια σου την άκρη του κόσμου
κι από κει θα κατρακυλήσω
στον άδειο ουρανό
σκορπώντας στα άστρα πτερόεντα ίχνη
από ότι ήταν τώρα σώμα, ψυχή και σκέψη
και όλο το ακατανόητο
που τα σμίγει και τα χωρίζει
θα είναι τα απολωλότα μου δάκρυα
που απαρηγόρητα θα ξαναπέφτουν
σε ότι μια ζωή δεν κατάφεραν να αγγίξουν.






 
Site Meter