εκκρεμώ...

Εκκρεμώ μεταξύ δυο ονείρων
ενός που μόλις το είδα εχάθη
και ενός που δεν είδα ακόμα
εκκρεμώ προς τα πάθη
και με ψυχή και με σώμα
μα εκκρεμώ και προς τα άλλα
που εκκρεμώντας ποτέ δεν τα ζεις
μα που αρκεί να έχεις πιεί μια στάλα
και απ’ τη δίψα στο πιόμα
μια ζωή να εκκρεμείς…

…εκκρεμώ
στα μικρά της ψυχής
τα μεγάλα.

οι ψεύτρες οι σιωπές...

Να με γκρεμίζαν οι σιωπές
να χύνονταν το πέλαγο
που είχα να ταξιδέψεις
και να έβγαζαν τα κύματα
στις έρημες ακτές
ναυάγια τις σκέψεις…
να ξέβραζε το σώμα μου
όσα η ψυχή σιωπά
και ένα γράμμα μου παλιό
του ονείρου ρυμουλκό
να έσωνε απ’ το ανείπωτο
μισοπνιγμένες λέξεις…

μα οι σιωπές με γέλασαν
κι όλο σαλεύουν μέσα μου
βύθιες επισκέψεις
αφήνοντας το ανείπωτο
για πάντα ναυαγό
και στην ακτή μπροστά
σαν θάλασσα την ερημιά
να μπεις να ταξιδέψεις.