είδωλο βγες έξω!

Έλα έξω είδωλο
σήμερα πρέπει να μείνω οπωσδήποτε μόνος
έχω κρατήσει στον καθρέφτη μονοθέσιο εξώστη
και ένα καθρέφτισμα απέναντι κενό…
νάχω μπροστά μου τον καθρέφτη αδειανό
να κάτσει απρόσωπος απέναντι για μια φορά
κι άδειος ο πόνος…
Ναι μου κατάντησες πληγή
και υποψιάζομαι
πως μου γυρνάς την πλάτη όταν φεύγω
και στων ειδώλων το κουρέα πας τον σιχαμένο
κι όλο με νέες άσπρες τρίχες μου γυρνάς
και μου λες πως πρέπει να βαφτώ πρωτότυπα κι εγώ
να μη σε πάρουν για αντίγραφο απολωλός και ξένο…
Βαρέθηκα. Το ακούς;
και πάψε να μου λες κατάμουτρα
πως θέλεις να γεράσουμε μαζί και άλλα κρύα τέτοια.
Αυτά σε αυτόν που σου έβαψε έτσι γκρίζα τα μαλλιά
σε αυτόν που έτσι γυμνό σε αφήνει μπρος μου να γυρνάς
και μαρτυράει ποιον αφρό ίδιο ξυρίσματος να παίρνεις…

Έξω είδωλο λοιπόν!
Πάρε αφρό, ξυράφια και πετσέτα
και έλα από δω…
Μόνο σαν φεύγεις
κράτα το κρύσταλλο για λίγο ανοιχτό
και άσε με στα χείλη να σε αγγίξω σαν θα βγαίνεις
θέλω να δω
εάν εκείνη η ουλή στο κάτω χείλος που χρόνια την κοιτώ
πονούσε ίδια με αυτήν που όταν κόβονταν εδώ απ' έξω με πονούσε...

...μα πριν να κλείσεις πίσω το γυαλί δώσε μου λίγο τον αφρό
και σκύψε να γράψω στο κρύο του καθρέφτη το κενό :