Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

ατραπός το ανθρώπινο "έλα"…



Έχτισα ένα βουνό στη μέση της πόλης και στην κορφή μια φωλιά
που στα σύννεφα εχάθη
ξεριζώνω καημούς και χαράζω πορεία στα πουλιά
μια πορεία που κανείς δε θα μάθει...
στην κορφή του βουνού
το θηρίο το ημέρεψα σε μια μάχη σώμα με σώμα
μα με νίκησε βλέμμα το βλέμμα…
εκεί στα ίχνη και των δυο μας το αίμα
όσα ζητούσε να δει έχουν αφήσει σε εκείνα που είδα
γκρεμισμένη στο χώμα του ουρανού μια κηλίδα…
νικημένοι κι οι δυο στην κορφή του βουνού
ημερώνουμε ο ένας του άλλου το "έλα"...
στην πλαγιά γλιστερά σκοτεινά μονοπάτια
μα φωτίζουν τα μάτια
του ημερωμένου θεριού.
Στις πλαγιές κάθε αλύτρωτου νου
ατραπός το ανθρώπινο έλα…

 
Site Meter