Τόσο μικρή κι όμως πετάς!
είπε στην πεταλούδα η σελήνη
έτσι ακούγεται το απέραντο σωστά απάντησε εκείνη
και τι ακούς απόψε και πετάς;
του φεγγαρόφωτου σου τη αιώνια γαλήνη
κι όταν κάποιες στιγμές ακινητείς τι φοβάσαι;
μα τη θεόρατη σκιά
των φτερωτών μικρών πραγμάτων.

έγραφα...

μα ποιος έσβησε
ότι ήτανε γραμμένο;
Και ότι έσβησε τι άφησε
πίσω του πριν χαθεί
κι έμεινε ανεξίτηλο
μέσα μου το σβησμένο;