ζυγός που όλο κλέβει ο χρόνος

Χρυσός που όλο ακριβαίνει η χαρά
και ζυγός που όλο κλέβει ο χρόνος
το ένα τάσι σηκώνουν φτερά
το άλλο το βυθίζει ο πόνος
για όσα κλέβει η στιγμή που περνά
καθώς ζυγίζει ότι δεν είμαστε πιά
όσα πίσω η ζωή ποτέ δεν γυρνά.
Λες και ο χρόνος επίτηδες μόνος πετά
για να ζυγίζει διπλά στο τάσι του ο πόνος.

ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΕΣ ΑΓΓΕΛΩΝ

Να μπορούσε το δείλι
- μου είχες πει μια φορά
πριν περάσω την άγια του πύλη
να μου πάρει τα δυο μου φτερά
να βυθίσω για λίγο το σώμα
στου πελάου τα κρύα νερά

και θυμάμαι ακόμα
που είχε βάλει στο πέλαγο αέρα
και μια βάρκα χανόταν μακριά
παίρνοντας μαζί της τη μέρα…

… μόλις άρχισε κι άλλο ένα δείλι
στο γιαλό τι γλυκά που φυσάει
μα έχει κλείσει για πάντα η πύλη
και η βάρκα πάλι τη μέρα τραβάει
μα με πανιά δυο φτερά
κι εκεί στο βυθό μια σκιά κολυμπάει
με δυο τραύματα πύλης στον ώμο ανοιχτά.