Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

τι να είδες εντός μου;


Κοιτούσες τα μάτια ένα βλέμμα πιο μέσα. Και κοιτούσες όσα εγώ δεν μπορούσα. Τι να είδες εντός μου;
Εκεί μέσα πως ζω και τι κάνω;
Ακουμπούσες τα χέρια ένα χάδι πιο πάνω. Και στην αφή σου κρατούσες τα ανέγγιχτα για έναν. Πως μπορούσες;
Και πως είναι το χάδι ένα χάδι πιο πάνω;
Περπατούσες μαζί μου ένα βήμα πιο πίσω μα πατούσες ένα βήμα μπροστά μου. Πως περνούσες όταν πίσω μου ήσουν; Που πατούσες; Το ένα βήμα το πίσω δικό σου.
Τίνος το βήμα το άλλο το μπροστά το μεγάλο;
Χτες το βράδυ γυρνούσες δυο στενά παραπάνω και ρωτούσες για μένα. Πώς περνώ και τι κάνω. Μα κανείς τους δεν με είδε και κανείς τους δεν ήξερε αν υπάρχω, που μένω, τι κάνω.
Τι ρωτούσες; Αφού χίλιους τόπους
πιο πάνω
πιο μέσα
πιο πέρα
από κει που θαρρούσα ότι ζούσα
με τα μάτια, τα χέρια, την ψυχή με κρατούσες!

22 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Nα και κατι που θα πρεπε
χρόνια ολόκληρα να το λέει "άλλος"
κι όχι εγω..
Μα ο εγωισμός ξερεις, είναι ενα τεραστιο λάθος στον άνθρωπο..

Unknown είπε...

πάντα υπάρχει το πιο μέσα απ' το μέσα
εκεί σ' εκείνο το βάθος
που ορίζει μονάχα το πάθος
και σαν ακίνητοι μένουν θαρρείς
πως δεν υπάρχει και λόγος να βγεις...

πάντα υπάρχει το πιο έλα απ' το έλα
εκεί στων χειλιών μου την άκρη
που προσμένω εδώ και καιρό
να μου πάρεις το χαμένο μου δάκρυ...

φιλιά βρόχινα...

η ψυχη μου το ξερει είπε...

Ο αιχμάλωτος πάντα έχει συνείδηση της αιχμαλωσίας του.Αυτός που τον κρατάει αιχμάλωτο,άραγε το γνωρίζει;

Καταπληκτικό!

Την καλησπέρα μου:)

Νατασα είπε...

Όμορφα μαρτυρικό
Βουβά τα σχόλια μου
Βάλε μου να πιω ..

Γωγώ Πακτίτη είπε...

και τώρα σαν τι μοιάζει;
ο χρόνος που πέρασε
χάδι άφησε μπροστά και πίσω
απ' την αυλαία.
πάλιωσε το χθες,
πιο πάνω από ερωτήσεις,
πιο μέσα από σημάδια,
πιο πέρα από βήματα.
από εκεί θαρρώ ότι ακόμα ζω,
βγαλμένη δικαίωση
στης αγάπης την άφθαρτη αυγή!

καλό βράδυ με χαμόγελο και με την ευχή να ζεις στην ψυχή της...:)

Τζούλια Φορτούνη είπε...

…να μη χαθώ στα μάτια σου πετραδάκια τις λέξεις αφήνω
μην κλείσεις τα βλέφαρα και μέσα τους μείνω…

Myrto είπε...

"Γυμνή παραίσθηση
με χέρια ως τους αγκώνες ντυμένα
έκρυψα το παρελθόν
κάτω απο μαύρες βλεφαρίδες ,
κούμπωσα το αίμα
στα κατάλευκα γάντια
και κίνησα την ματιά σου ν’απαντήσω.
Πως όμως θα μπορέσω
τα μύρια σου μυστικά να ξεκλειδώσω;
Οταν τα δικά μου θαμμένα τα χω
στους μελλοντικούς φόνους;
τελικά ανεξερεύνητος Τροπικός
ο νους μας , μάτια μου..."

M.R.

Καλημέρα Γιώργο..

σε ευχαριστώ
για το εύστοχο
στιχο-σχολιο
στο Dark Virtual...

jacki είπε...

Με τα μάτια, τα χέρια, την ψυχή σου με ζούσες!
Τώρα πρέπει να μάθω να το κάνω μόνη μου.

meltemi είπε...

Τι βλέπεις μέσα μου που δεν καταφέρνω να δω...?

Surrealist είπε...

Τι συγκινητική ομορφιά... λόγου εικόνας... του βλέματος!! Όταν διαστέλλονται οι κόρες... και δεν είναι από το φως, αλλά από κρυμμένες λέξεις... όταν τα κονία μιλούν για όσα δεν υπήρξαν... μα εντός ζούνε μόνα και απο-μονωμένα...

ένα βήμα ακόμα σα τη σκιά που πάντα ακολουθεί... την σκιά που από μέσα μας δεν βγαίνει για να πει ποια αντανάκλαση είναι το βλέμα αυτό που φέρνει

τη συγκίνηση - την ομορφιά...

Καλό βράδυ!

Βασίλης είπε...

Ακαθόριστη θλίψη
Για μια διαρκή απόρριψη
Που μόνος όμως συνέταξες
Και με όλους τους τύπους, υπέγραψες
Και τώρα που να τριγυρνάς; τι να δεις;
Και τι να ψάξεις;
Δάκρυ βαθύ μωβ
Αφήνει ίχνη πάνω στα λευκά χαρτιά της μοναξιάς
Και πως στρογγυλεύει τις γωνίες των καταθλίψεων,…
Και παρόλο που τα κρατάς όλα στα χέρια σου ακόμα ψάχνεις,…
………………………………………………………………………….
Αγαπημένε κι Ακριβέ Φίλε Γιώργο,
Την καλησπέρα μου

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Ο εγωισμός διακρίνεται σε δύο είδη
στον δικό μας
και σε εκείνον του άλλου παίκτη…
συνήθως κερδίζουν και οι δύο
αφού ο καθένας παίζει μόνος του
στο κλειστό γήπεδο του…
Τελικά στο αποτέλεσμα γίνεται αντιληπτό
το … αποτέλεσμα μεταξύ των δύο
και για την ακρίβεια του εξής … καθενός!

Καλησπέρα Μαρία!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Νεράιδα μου γλυκιά,

πιο πάντα οι νεράιδες υπάρχουν
και με τον κόσμο τον άθλιο τάχουν
κι αν μοιράζουν φιλιά είναι λόγια
χάντρες βρόχινες σε ασορτί κομπολόγια
μα εσύ εξαιρείσαι γι αυτό έλα
με φιλί την πιο - πιο καραμέλα
με πιο πάθος απ’ το άλλο το πάθος
και τα πιο χείλια θα τα ανοίξω σαν άνθος…

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Η ψυχή μου το ξέρει,
πως αυτός που κρατάει τον άλλο αιχμάλωτο
κάποτε το γνωρίζει
από την … κόψη του σπαθιού την τρομερή…

Σε ευχαριστώ!
Την καλησπέρα μου!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Νατάσα,

σερβιρίσου,
μεταξύ μας είμαστε… σε αυτό το μαρτύριο.

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Γωγώ μου αγαπημένη,
αφού πρώτα εκπαιδευτώ
να μάθω να ζω
στην ψυχή μου
θα σου ζητήσω να την ξανακάνεις
την ευχή…
τώρα ακόμα είμαι
ένα βήμα πιο μπρος
απ’ το πρώτο πιο μέσα…

την αγάπη μου!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Γλυκιά γλυκιά μου μωβ,
μα τι άλλο καλύτερο για μένα
να έκλεινα τα μάτια και να έμενες μέσα!
Έχω κι εγώ πετραδάκια εκεί αν θέλεις…
… για ενδεχομένως «χάσιμο»
ακόμα πιο μέσα!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Μύρια μυστικά κλειδωμένα
το ένα μέσα στο άλλο
στο πιο μεγάλο – το σεντούκι όλων
έχω γράψει «δεν είμαι μέσα»
και
«τα κλειδιά τα έχω αφήσει
στα σεντούκια των άλλων»…

Καλησπέρα Μύριαμ!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Αυτά παθαίνουμε jacki μου,
όταν ζούμε μέσω άλλων…

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Meltemi μου,
όταν φυσάει μέσα σου
ούτε κι εγώ μπορώ να δω…

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Καλή μου surrealist,

Σε ευχαριστώ για όλα όσα είδες
και πιο πολύ για τα πιο μέσα κρυμμένα!
Και πάλι σε ευχαριστώ!
Καλό βράδυ!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Βασίλη μου φίλε Πολύτιμε,

Τίποτα πολυτιμότερο ενός αληθινού φίλου
που διακρίνει τα πιο λάθη στα λάθη
που γυρνάει τη σελίδα του φύλλου
κι αποστάζει από κάτω τα βάθη
και του λέει άκου φίλε μου φίλε
το απόσταγμα πάσχει
ότι έγραψες στείλε
πιο μπροστά απ’ το πριν, εσαεί να υπάρχει!

Καλό βράδυ Αγαπημένε μου Φίλε Βασίλη!
Σε Ευχαριστώ απ’ της καρδιάς μου τα Πάθη!

 
Site Meter