Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

ο ανθρώπινος αντίχειρας...


Τα εφτά θαύματα τελικά ήταν μόνο τρία
ο προπάτορας κτήνος
ο άνω θρώσκων επί πτωμάτων
και ο νυν εγγονός τους.

Αιτία ο ανθρώπινος αντίχειρας
που έμπροσθεν των άλλων δακτύλων σαν φτάσει
κάνει την αρπαγή των πάντων
οικείο τρόπο τη ζωή να περάσει…
Ενέχεται βεβαίως και το ύψος του λάρυγγα
στο επιστόμιο των σύμφωνων φωνηέντων
με την αντιλαλούσα εντόσθια σκέψη
« δικούς μου όλους σας θέλω».
Η συνήθης τροφή του μικρού κτήνους «εγώ»
το απέναντι δίποδο θήραμα «εσύ»
και η αντιστρόφως υψούμενη πείνα - ευχή
στα κελιά των προς βρώση αιχμαλώτων θηρίων
αχ να βγω
νάσαι μέσα εσύ!


Εκτροχιαστήκαμε κύριοι και κυρίες αντίχειρες του κόσμου
σε τροχιές μαϊμούδων εαυτών
συλλέκτες ασυλλέκτων σκοπών
«και στο παίρνω και δώσ’ μου»…
πολλοί οι πλανήτες επί του πλανήτη γη
και πλάνητες άλλοι τόσοι και μακραίνει η πληγή…

Στην τροχιά της αβύσσου
μετέωρες μνήμες, κομήτες σαν κρίκοι εαυτών
μιας κομμένης στο σύμπαν αλύσου
που όλο ψάλλει στα άστρα το «πάτερ ημών».

Στο πανί οι σκιές δείχνουν άνθρωπο
με άνθρωπο υπό μάλης
το ικρίωμα ντεκόρ άνισης πάλης
για όσους δεν είχαν που την κεφαλήν κλείνε…

ο «σώζων εαυτός» εμπρός όλων των άλλων
φωνάζει «αφήστε με κάτω δικός μου είμαι»
μα εκτός σκηνής ουρλιάζει «τρεχάτε»
και πατώντας τους άλλους τους λέει « με πατάτε»…

μα στο ‘πα δε στο ‘πα κτήνος παλιέ εαυτέ μου
τώρα θρώσκω προς τα άνω
και βοήθα κι εσύ Θεέ απ’ Αυτέ μου
με τα δόντια σε αγγέλου κορμί να πιαστώ, να ‘ρθω πάνω!

11 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Πάλεψε!
Μονο πάλεψε!
Εδω ..

Unknown είπε...

ένας άγγελος για τα δόντια σου κι εγώ
μ' ένα πέταγμα μαζί μου θα σε πάρω
γιατί ποτέ δεν μ' άρεσε το εδώ
έλα στο αλλού να σε γλυκάνω...

φιλιά διπλά βρόχινα...όπως σ' αρέσουν...

Τζούλια Φορτούνη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Τζούλια Φορτούνη είπε...

πάλη αρχέγονη
ηθική του κτήνους μέσα μας
και μια υπέρβαση ανιστόρητη...
στα χείλη της αβύσσου στεκόμαστε
στην κόχη του "και τι έγινε;" ακροβατούμε και ξέπνοα
παραδινόμαστε στη δίνη μιας παράνοιας...
ενίοτε όμως, άγγελοι δίπλα μας,
μας δανείζουν φτερά να "ανεβάσουμε"
τις στιγμές με σώμα των άχραντων πόθων...
σε μια ανάληψη διαμεσολαβούμενης
ευκαιρίας, μέσα από διασταυρούμενα πυρά...
αγκαλιά μ΄ ένα φτερωτό διάφανο ποίημα

Γωγώ Πακτίτη είπε...

μια προσευχή στον αντίχειρα
την νίκης...

καλημέρα...:)

Ανώνυμος είπε...

πίσω απο τους τοίχους
ρέουν ουρλιαχτά
στάζουν οι οροφές λέξεις
εκείνες τις αλάλητες μορφές
απ' τις πληγές στάμπα
ποιό "πάτερ ημών"
θα ψάλει τους ήχους
του ανθρώπου
και ποιό σύμπαν θα ταξιδέψει
τις συλεκτικές χαραμάδες του αντίχειρά του
σε πλανήτη ουρανό
άρητος πάλι...
ο σε εαυτός
συλλέκτης σκόρπιου κορμιού
μ' ακόμη ο αντίχειρ
δείχνει
άνθρωπο....

την καλησπέρα μου Ποιητή!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Παλεύω με όλες τις κλίσεις του ρήματος παλεύω
από το ένα εδώ στο άλλο
μα συνήθως στον πληθυντικό αριθμό δραπετεύω
γιατί στο εδώ πολλών αμφιβάλλω…

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Δόντια σε νεράιδα δεν καρφώνω
αν θέλεις μονάχα με αγκαλιά
και ή με σώνεις ή σε σώνω
μα να σωθούν και τα φιλιά…

τα καλά φυλαγμένα τα καυτά…

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Είναι πυρά το ποίημα
και φλόγας αποκύημα
όσο κι αν καίει δεν καίγεται
όμως το λες και φλέγεται…

γλυκύτατη μου μωβ!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

κάθε νίκη κρύβει και ανθρώπινους αντίχειρες από πίσω
κουρασμένους
λερωμένους
ιδρωμένους
ματωμένους...

την αγάπη μου Γωγώ σε χειραψία με όλη την παλάμη και όλα τα ΄δαχτυλα!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Πέτρινη είναι οι τοίχοι αγκαλιά
που αντίχειρες τόσοι την έχουν αγγίξει
και κάποτε νείρονται πως είναι σκαλιά
που οριζόντια τα έχουνε χτίσει
μα που θεός να κατέβει από κει
που έχουν οι άνθρωποι με ανθρώπους χωρίσει…

τιμή μου τα σχόλια σου υπέροχη mist!

 
Site Meter