Να μπορούσε το δείλι
- μου είχες πει μια φορά
πριν περάσω την άγια του πύλη
να μου πάρει τα δυο μου φτερά
να βυθίσω για λίγο το σώμα
στου πελάου τα κρύα νερά
και θυμάμαι ακόμα
που είχε βάλει στο πέλαγο αέρα
και μια βάρκα χανόταν μακριά
παίρνοντας μαζί της τη μέρα…
… μόλις άρχισε κι άλλο ένα δείλι
στο γιαλό τι γλυκά που φυσάει
μα έχει κλείσει για πάντα η πύλη
και η βάρκα πάλι τη μέρα τραβάει
μα με πανιά δυο φτερά
κι εκεί στο βυθό μια σκιά κολυμπάει
με δυο τραύματα πύλης στον ώμο ανοιχτά.
ΑΛΛΕΣ ΜΟΥ ΣΕΛΙΔΕΣ
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008
ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΕΣ ΑΓΓΕΛΩΝ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
κι όταν η πύλη ανοίξει ξανά
τα φτερά θα φανούν κρεμασμένα
σ' ενός δέντρου τα σάπια κλαριά
και δυο φεγγάρια πιο κει μεθυσμένα...
θα δείχνουν τους κόσμους που είναι να μπεις
νέος διαβάτης του ονείρου ταξιδευτής
μα πρώτα θα πρέπει απ' το βάθος
της ζωής να αφήσεις το πάθος...
φιλιά βρόχινα...
Την είδα να ανοίγει πολλές φορές
Στα μάτια μου μπροστά,
Την στόλιζαν φύκια
Απ’ του βυθού τα σπλάχνα
Την είδα να σέρνει άκατο
Το δείλι για να σώσει
Μια νύχτα, πρόλαβα να δω το δάκρυ της
Στα φτερά των κυμάτων
«Ποια είσαι;» τη ρώτησα
«Και γιατί ψηλαφίζεις την αρμύρα;»
«Υποδύομαι μια πύλη» μου απαντά
«Για να μπορώ της μέρας το θέλημα να υπηρετήσω»
Πως καρφώνουν όνειρα στα μάτια της θάλασσας!
ένα μωβ δειλινό σου χάρισα
και δυο φιλιά γαλάζια
δυο διαβατάρικα πουλιά οι ώρες
κι έναν ήλιο βουβό να σιγοκλαίει
στη τσέπη σου έριξα
για να θυμάσαι...
Τη καλημέρα μου και πολλά φιλιά
Τωρα αν σου πω οτι με ταξιδεψες στο Νοτιο Ευβοϊκό δεν θα το πιστεψεις..μα ισχυει..
Εχω εικονες ετων απο εκει και οι λεξεις σου με πηγαν πισω..
Να σαι καλα
Δημοσίευση σχολίου