Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

η χαμένη του "πάντα" στιγμή...

Κάποιος με ρώτησε κάποτε «από πού πάνε στην άβυσσο;» «δεν ξέρω» του απάντησα «κι εγώ έχω χαθεί». Κάποιος με προσπέρασε κάποτε χαμογελώντας στο άγνωστο. Τάχυνα και προσπέρασα κι εγώ κι ένα με το άγνωστο είχα γενεί.

Κάποιος με ρώτησε κάποτε
«πως γυρνάνε απ’ την άβυσσο;»
«δεν γύρισα ποτέ»
του αποκρίθηκα
«ρώτα κάποιον άλλον που να έχει σωθεί.»

Κάτι με αγκάλιασε κάποτε
«θα σε θέλω πάντα» μου είπε και χάθηκε…
Αυτή τη φορά δεν προσπέρασα
κι έμεινα εκεί, αγκαλιά με το «πάντα»
κι ας μη ξέρει εκείνο που χάθηκε
πως μπορεί κάθε χαμένη στιγμή
ενός
«πάντα»
να έχει με μια ολόκληρη
χαμένη ζωή πληρωθεί.

9 σχόλια:

Anastasia είπε...

Κάτι σκίρτησε μέσα μου αντικρίζοντας το όνειρο. Μπορώ να ονειρεύομαι....κι εσυ μου δίχνεις το μονοπάτι. την καλημέρα μου

Βασίλης είπε...

Και πόσο στ’ αλήθεια
χαμένη είναι μια τέτοια ζωή
που έχει ένα ψεύτικό «πάντα»
μ’ αυτήν πληρωθεί;
Χαμένο είναι μόνο το «πάντα»
Ψεύτικο και στυγνό
Κι η «πληρωμή» η ζωή,
η μικρή κι η φτηνή,
Πανάκριβο δώρο
Γι τους άλλους
Που μέσα στο «χαμένο» της,
την δική τους ζωή έχουν βρεί!!

Και ξεπληρώνουν μ’ αγάπη, εσένα
Που το φευγάτο το «πάντα»
Με πίκρα σε πότισε κι αίμα

Γωγώ Πακτίτη είπε...

Φανέρωσα πως «πάντα» σ’ αγαπώ
και συ χάθηκες.

Και τούτο το «πάντα»,
στον κόρφο μου κατοικεί
να ευωδιάζει εξομολογήσεις.

Σύντομος ο δρόμος του γυρισμού,
με φωτεινό σηματοδότη
το «χαμόγελό» μου.

Κι αν ο φόβος σαν ψέμα αντηχεί,
είναι που «πάντα»
δεν θέλεις να σωθείς.

Τζούλια Φορτούνη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Τζούλια Φορτούνη είπε...

αερόστατο "πάντα"
με κενό χρόνο αιωρείσαι
φιλοπαίγμον και ανάλαφρο
προσκρούεις σε τρίαινες αμφιβολίες
και μεταλλάσσεσαι σε απύθμενο
ποτέ το πάντα
και πάντα το ποτέ
οι χαμένες ευκαιρίεςτ ης αβύσσου
στη λαχειοφόρο αγορά της νύχτας
αλισβερίσι με τη στιγμή
που πια δεν ενδίδει
γιατί ξέρει ... πως χάθηκε...οριστικά

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

anastasia

το όνειρο ένα μονοπάτι έχει πάντα: αυτό που μας ακολουθεί ... κατά πόδας...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

ακριβέ μου φίλε Βασίλη

"πάντα" είναι κάθε στιγμή
που ξεκινάει από μας
και "τελειώνει" στην αρχή ενός βήματος άλλου...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

αγαπημένη μου Γωγώ

δεν υπάρχει κανείς που να μη θέλει να σωθεί
μόνο που δεν βρήκα ούτε έναν να τον ρωτήσω πως το έκανε αυτό...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

γλυκιά - γλυκιά μου μωβ

το "πάντα" ποτέ στη στιγμή δεν ενδίδει
ενώ το "ποτέ" πάντα και κάθε στιγμή...

 
Site Meter