Γεννώνται αργά όσοι αισθανθήκαν στη μήτρα νωρίς
ανασκευάζουν εκεί που δεν τους ξέρει ακόμα κανείς
κλάμα και γέλιο μιας και μόνης ψυχής
νιώθουν τον πόνο έτσι στον κόσμο να βγεις
παίρνουν στροφή με τα μάτια κλειστά
και στο λώρο αίφνης το αίμα μαυρίζει
λάθος το δρόμο έχει δέσει ή σωστά
έξω τα φώτα ποιο φως τα ορίζει;
Το ξένο αίμα τελειώνει για πάντα
το πρώτο άκουσμα μια άγνωστη μπάντα
"να η ζωή κλάψε κλάψε έχεις βγει"
το φως που βλέπεις δεν είναι αυγή
κεριού είναι νήμα που καίει στην ψυχή
ίσως κι η μόνη αγνή προσευχή…
«σκουπίστε το αίμα δεν είναι το δικό του»
θα πει μια φωνή
"κόψτε τον άχρηστο για ζωή αφαλό του
και δέστε το λώρο για το θάνατό του…»
Ναι πάνε αργά όσοι νοιώσαν νωρίς
πως ίδιος δεν βγήκε στον κόσμο κανείς
ο λώρος τέλος, μονάχο το αίμα κυλά
και φοβούνται κι αγγίζουν άλλη σάρκα δειλά
κι ονειρεύονται πάντα πως το όνειρο χάνει
μα το όνειρο είναι μήτρα που η ζωή δεν την πιάνει
του ονείρου ο λώρος γράφει πάνω «γενναίος»
«ο θάνατος μπρος η γέννηση τέως».
ΑΛΛΕΣ ΜΟΥ ΣΕΛΙΔΕΣ
Παρασκευή 16 Μαΐου 2008
θρήσκευμα: γεννημένος!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
ταξίδι προς το θάνατο η ζωή
χωρίς το πότε το πώς το γιατί
κι αν νομίσεις πως υπάρχει το φως
τότε είσαι ένας ακόμη θνητός...
μα εδώ μοναχά καταθέτω
της ψυχής μου το κόκκινο χρώμα
που φαντάζει ως μαύρο γιατί
κανείς τους δεν θέλει να δει...
φιλιά βρόχινα αθάνατα...
στου θανάτου την μπόρα
η ζωή ξεστρατίζει
και η μήτρα σκοτάδι
μα ζωή αναβλύζει΄
δέσε τον λώρο
στου κεριού την πνοή
και όνειρο κάνε
μια γλυκιά προσευχή
στου φιλιού την αφή!
ένα χαμόγελο
για μια νύχτα γενναία...:)
Mια λέξη μοναχα θα πω..
Αυτη που μου βγηκε αυθορμητα μετα την αναγνωση..
"Σκληρό"..
Ετσι το ενιωσα..
Ισως και να ποναει..Δεν ξερω..
Καλημερα Γιωργο
Νεράιδα γλυκιά το χρώμα προσμένω
το κόκκινο το βαθύ το αγαπημένο
για ταξίδια πορφύρας
και ζήλεια της μοίρας
που με βρόχινα πάλι καυτά
αθάνατοι θάμαστε με τα… φώτα σβηστά!
Αγαπημένη μου Γωγώ
για ένα φιλί ψυχορραγώ
και είναι κρίμα απ’ το Θεό
να πάει τσάμπα το κερί
και να καεί έτσι το «ζω»
χωρίς φιλιού γλυκού αφή!
Γενναία πέρασα την πρώτη νύχτα
την ευχή σου για τη δεύτερη τώρα…
Μαρία μου,
πιο «σκληρό» από μας
ανάγνωσμα δεν υπάρχει…
(εκτός από αυτό που έγραψε
για μας η μοίρα μας…)
Καλή σου Νύχτα!
στις ονειροπαγίδες των στιγμών μου
έκθετα πιάστηκαν τα βρέφη όνειρά σου...
με καρφιτσωμένο πάνω τους το σημείωμα της εγκατάλειψης...
γεννημένα...
έκθετα...
γενναία...
κι ας λένε ότι σα μεγαλώσουν τα όνειρα γίνονται εφιάλτες
Γλυκιά μου Μωβ,
στο βρεφοκομείο των ονείρων μου
μια παραμάνα έχασε τα στήθη της
μια άλλη την πίστη της στα όνειρα
μα η πιο γενναία απ’ όλες
κοιμίζει κάθε βράδυ τους μικρούς μου εφιάλτες
σκεπάζοντας το σώμα τους
με το απείραχτο ζεστό της σώμα.
Καλημέρα!
Γιατί η γέννηση είναι ένας μικρός θανάτος.
Καλησπέρα Γιώργη.
Καλησπέρα jacki,
...ένας μικρός θάνατος αλλά με πολλές αναστάσεις...
και πάλι καλώς ήρθες
μας έλειψες!
"
κερί
δακρύζουν οι οπές
σε χάρτινες ακίδες
δένω
σε ποιού Αχέροντα τις όχθες
θρηνείς ψυχή μου
για ότι εντός κατοικεί;
οίδε........
σε ζώντα ακίνητο παλμό
τρείς λεν
το θάνατο οίκηση νογά...
"
(από τα αδημοσίευτα)
την ΚαληΣπέρα μου Γιώργο
είναι σκληρό
να γεννιέσαι
μα ποτέ
να μη μαθαίνεις
να ζεις...
τελικός προορισμός
"Θανατος"
μα σίγουρα υπάρχουν
ενδιάμεσες στάσεις
γι'αυτούς που δεν εχουν
βγάλει εισιτήριο
απευθείας πτήσης
Καλημέρα Γιώργο...
Νογάω γύρω μου τρύπες να δέσω
στεφάνια χορού
και μαζί τους να χορέψω
χωρίς μέσα τους να πέσω…
δε νογάω να σταματήσω
δε νογάω να φύγω
μα κι αν το μπορέσω
που να πάω έτσι
κυκλωμένος γκρεμούς;
την αγάπη μου mist!
Καλημέρα μύριαμ,
… και πιο σκληρό είναι
να μη μαθαίνεις μόνος σου να γεννιέσαι
και αγενέθλιος στη μετά θάνατο στιγμή να μένεις
άνευ εισιτηρίου και προορισμού
καθώς το γίγνεσθαι
κάθε λεπτό
σφυρίζοντας «έλα»
αναχωρεί…
την καλημέρα μου και πάλι!
Ζωντανοί με νεκρές ψυχές
Νεκροί με ζωντανές ψυχές
Διάλεχτε !!!
νατάσα,
διαλεγμένες ψυχές
και διαλεγμένους νεκρούς για τη δευτέρα παρουσία...
Δημοσίευση σχολίου