Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

αγορά πεπρωμένου...



Ξέρω κινδυνεύω ακόμα πιο ασύμφορος να σας φανώ
και αφελής επενδυτής να αποδειχτώ για μια φορά ακόμα
αγοράζοντας και άλλη θλίψη
μα σε αυτή την αγορά την έχουνε στον πάγκο έξω έξω
και πρέπει επειγόντως όσα έχω να διαθέσω .


Τα αισθήματα βλέπεις μέρα με τη μέρα χάνουν
και με τα τόσα πια άνευ αξίας μαραμένα "φευ"
μόνο με λίγα φρούδα "αχ" θα αναγκαστώ να τα ανταλλάξω…


Ναι θα αγοράσω,
έστω σε λύπη με μακρύ κοτσάνι
με ρίζα άκοπη στα μέσα μέσα δάκρια να φτάνει
αφού η χαρά η στενόφυλλη πουλιέται λίγο λίγο
και μου μαραίνεται στο αλμυρό αμέσως
γιατί είναι η ρίζα της κοντή και μου απαιτεί κι απόσταγμα νερό…


Ναι δε με μέλλει
και να επενδύσω σε πιο φρέσκια οδύνη
κάτι θα βρω στα δάκρια να μαγειρέψω
ίσως εμένα, ίσως και όση απ’ τη θύμηση έχει μείνει
ή και τα δυο
πιο γευστικός και με τους δυο κύβους ο καημός θα γίνει…


Ναι θα αγοράσω όση θλίψη ο πάγκος έχει.
Και μάλιστα από κείνη με τη γεύση μανταρίνι
με το κουκούτσι μνήμη που άλλος το τρώει κι άλλος το φτύνει
για να έχω πότε το ένα πότε το άλλο να επιλέξω…
Και άλλα τόσα σε λεμόνι
με τη φλούδα τη χοντρή ξεχωριστά ψιλοκομμένη
να συνηθίζει σιγά σιγά η γλώσσα το ξινό
απ’ το λεμόνι που το κάνουνε γλυκό
κάποιοι μου φίλοι
για να γλυκαίνουν με μεταλλαχθέν γλυκαντικό
την άγευστη καθάρια ύλη.


Α… κι ένα ματσάκι φρέσκο μαϊντανό
μήπως και πάψει επί τέλους
του παπαγάλου μου το ακόρεστο το στόμα
που όλο μου λέει και ξαναλέει:
«μην αγοράσεις από κει
μην αγοράσεις από κει…
έχει πιο κάτω λαϊκή
έχει πιο κάτω λαϊκή
που έχει ο θάνατος ανοίξει

και γράφει:
"με τη ρίζα μες στο χώμα της η θλίψη"
"και δωρεάν ο μαϊντανός για μια ζωή
στον παπαγάλο που απελπισμένο αγοραστή θα υποδείξει!"


9 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μαρια Νικολαου είπε...

Eχει άραγε η θλίψη γεύση μανταρινιού..;
ή μήπως μπέρδεψες τη γεύση της
με πράσινο νεράντζι..
Εχω καιρό να βγω στη λαϊκή..
Εχω ντουλάπια με δάκρυ γεμάτα
και αρκετά δράμια στεναγμό..
Ο στεναγμός δεν τέλειωσε ακόμη, μα πρέπει θαρρώ να φτιάξω μια μοιρα γλυκιά ,
και λείπουν μια αγκαλιά και δυο χαμόγελα..
Μα τώρα άκουσα και πάλι στις ειδήσεις, πως απεργούν οι λαϊκές οι αγορές.
Κι έχουν ταμπέλα "επ αόριστον"...

Νατασα είπε...

Κι όταν το πεπρωμένο βρεις,
ξεζουμισμένο θα’ναι
Η φλούδα θα μείνει που έχει
όλες τις βιταμίνες του κουράγιου
Κι ας είναι και καμιά φορά πικρό στυφή
Οι αλυκές της καρδιάς σου ξέρουν
να τα δίνουν γεύση ακόμη και σε
κάποια… «φρούτα»
Κι άσε τον παπαγάλο κι όλα τα πτηνά
στον αέρα να μιλάνε, μιας κι εκεί ανήκουνε

Unknown είπε...

δεν θα σου πλέξω στίχους μα χείμαρρο δάκρυα θα βγάλω γιατί το απόθεμά μου σε θλίψη δεν θέλω να διαθέσω ούτε πουλώντας το σε άλλους μα ούτε και χαρίζοντάς το.αδιάθετο θα μείνει και μένα θα κυριεύει. ούτε ρίμα θα το κάνω ούτε σε εικόνα. μα μόνο σε μαχαίρι που στάζει ξανά ξανά μέσα μου θα το γυρίσω. γιατί κι από κει μόνο του αρκεί να γεμίσει γεύση πικρού, γεύση ξινού και γεύση θάνατου. γιατί έτσι είναι όλα. χωρίς γλυκαντικό.

χωρίς.

φιλιά βρόχινα δηλητηριασμένα...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Μαρία,
Η θλίψη αγοράζεται παντού
κι αυτή με τη γεύση νεραντζιού
την έχουνε στη λαϊκή μισή ζωή μισό κιλό
γι αυτό αγοράζω από την άλλη
με άρωμα μανταρινιού
που ένα της κιλό μια ημέρα κάνει…

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Νατάσα,
το πεπρωμένο δυστυχώς
όπου κι αν πας σε βρίσκει
σε τρώει κι αμαγείρευτο
και πίνει σκέτο τον καφέ
και σκέτο το ουίσκι…

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Έλα γλυκιά Νεράιδα μου

να δηλητηριαστούμε
μα μη μας βρούνε αγκαλιά
γιατί θα υποψιαστούνε
ότι τα βρόχινα φιλιά
όποιοι τα αποζητούνε
κι όσοι τα πίνουν τακτικά
παύουνε και να ζούνε…

Ανώνυμος είπε...

μόνο ματσάκια όνειρα
μην πάρεις από εκεί
εγγύηση δεν έχουνε
ούτε για μια στιγμή

κι ας τα βλεπες ολόφρεσκα
λαχταριστά στους πάγκους
μην εμπιστεύεσαι εύκολα
αυτούς τους σαλτιμπάγκους

και τους ονειροφύλακες
να φέρεις να τα δουν
χωρίς απόδειξη όνειρα
όνειρα δε γεννούν

Τ.

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

...ξέχασα να σου πω
θρήσκευμα: γεννημένος.

 
Site Meter