Ποιός έχτισε στης πλώρης μου τα κύματα κολόνες
ποιός κόλλησε στην πρύμνη μου τους πόθους χαμηλά
και νόμισε αταξίδευτους θα αφήσω τους αιώνες;
Οι ναύτες στο κατάστρωμα κι ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΨΗΛΑ!
Να σηκωθούν οι άγκυρες και όρτσα τα πανιά
οι μούτσοι ας ξεπλύνουνε αυτή τη μελανιά
που άφησε στο κατάστρωμα το χτεσινό μπουρλότο
ο Δεύτερος στη γέφυρα βάλτε γάζες στον Πρώτο
και δέστε με εκεί ψηλά στο μπροστινό κατάρτι
γιατί έχω το προαίσθημα για ένα καιρό αντάρτη
αφού κάποιες σειρήνες μου τις έφαγαν οι λύκοι
που πέρασαν το πέλαγο θαλασσινό τσιφλίκι…
Βίρα λοιπόν τις άκυρες και λύστε τα σκοινιά
κι έτσι όπως σαλπάρουμε ρίξτε μια κανονιά
χαιρετισμό στον άγριο των άφτερων ντουνιά
και αμολήστε πίσω μας με αγκίστρι στο φτερό
εκείνο το σκυλόψαρο που με ζητάει καιρό
χτυπιέται στην καρίνα μου στραβώνει την προπέλα
και βγαίνει από τα ύφαλα κι όλο μου λέει «έλα
έλα να πλέξουμε μαζί θαλασσινά τριφύλλια
γοργόνες τριαντάφυλλα ταξίδια από κοχύλια»…
τέρμα θαλασσολούλουδα και οι ψευτιές στα χείλια…
Εσύ λοστρόμε να κοιτάς με κιάλια στα ψηλά
μήπως μας λέει ψέματα κι αυτή η αστροφεγγιά
είναι του φεγγαριού το φως ή το δικό μου χνώτο
και τι έχει μες στα σύννεφα κι όλο χτυπούν με κρότο
κι εκείνος ο μεσίστιος που έρχεται καημός
νάναι απ’ το νόστο που θα ‘ρθει ή του φευγιού καπνός
και πόσο απέχει απ΄το νερό του φεγγαριού η στεριά
πουλιά είναι στα σύννεφα ή φτερωτά σκαριά
και σίγουρα αρμενίζουμε σε άστρα θαλασσών
αφήνοντας ξοπίσω μας το πέλαγο των μουσών;
Κοίτα να δεις το πέρασμα όπου περνούν οι αιώνες
εκεί που μόνα κύματα είναι οι αστρικοί μουσώνες!
ΑΛΛΕΣ ΜΟΥ ΣΕΛΙΔΕΣ
Κυριακή 11 Μαΐου 2008
ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΨΗΛΑ!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Πολυ ενδιαφέρον το σημερινό σου
Με εντυπωσίασε ιδιαιτερα.
Υπέροχο!
Έχω αδυναμία στις ναυτικές ορολογιές...
Μια πολύ καλή σου νύχτα :)
και μετά τις αδηφάγες των λόγων σειρήνες και των συμπληγάδων στιγμών το θρυμμάτισμα...
τι να ευχηθώ;
το ραβδάκι μιας κίρκης λησμονιάς
ή την ανελέητη των κυμάτων μνήμη;
τι θα σε φέρει ναυαγό στην αγκαλιά μου, στο νησί της Ωγυγίας;
και πώς θα αποπλεύσεις πάραυτα για την ιθάκη;
χωρίς συντρόφους πόθους, με μια πηνελόπη ψευδαίσθηση στα μάτια...
οδυσσέα των επιστροφών
όλες τις αιολίδες στιγμές
σ΄ έναν ασκό σου δίνω
και των άστρων όλες τις πορείες
εγώ η καλυψώ απόγνωση
-αν έτσι ο έρωτας λογίζεται-
και μια σχεδία επιλογή
που το ξύλο της εγγράφει μνήμες
να πας...
να ρθείς...
να επιστρέψεις...
στα τόσα ερωτηματικά
δεν παίρνεις απαντήσεις
γι' αυτό και πάλι έρχομαι
χωρίς να το ζητήσεις
από το φως του φεγγαριού
σου στέλνω μια ακτίνα
κλείσε τα μάτια προς στιγμήν
κι ύστερα άκου το "γύρνα"
και θα με δεις να στέκομαι
μπροστά σου σαν γαλήνη
με νεύμα να σε προ(σ)καλώ
στου νου μου τη σαγήνη...
φιλιά βρόχινα διπλά και αλμυρά...
Αχ θάλασσα σαν σε κοιτάζω
στην αγκαλιά σου ποθώ να κυλιστώ
ένα γίνω με το κύμα
και τ αλμυρό νερό
Τη καλημέρα και την αγάπη μου για μια όμορφη εβδομάδα
Κοίτα να δεις πως σπάει το κοχύλι
και βγάζει πόθους στο κατάστρωμα της πλώρης
πως τ’ άφτερο κατάρτι ορμά καημός –μελάνι
κι εκκίνηση προτάσσει ακόμη και στο στατικό των βράχων
που ντρέπονται σαν φτάνει η ανάσα και τους φωνάζει
Έλα... Να υφάνουμε
σκοινιά και ρότα
και σκύβουν συρρικνώνονται στο πέρασμα
μελάνι υπογράφουν
αποχωρισμό
την καλημέρα μου!
Μαρία μου,
χαίρομαι ιδιαίτερα για το σχόλιο σου
σε ευχαριστώ!
...κι εγώ στους θαλασσινούς ανέμους meltemi μου...
σε ευχαριστώ!
Πόθος ενός άστρου το νεύμα
κι ένα σύντροφο πνεύμα
Καλυψώς, Πηνελόπης ή Κίρκης
σαν σπαθιά στης απάνεμης φρίκης
το ασάλευτο σώμα
σαν πηγή που αναβλύζει στο χώμα
και «ακόμα σε θέλω» εγγράφει
σε ένα πάπυρο που δε σβήνει ποτέ ότι γράφει!
Νεράιδα μου γλυκιά,
πόσες φορές θα σου το πω ακόμα
απάντηση θα πάρω τελικά
όταν θα ακούσω ολόκληρο το στόμα
νάναι γεμάτο βρόχινα φιλιά…
μες στην αλμύρα περιμένω ακόμα
ψυχή και σώμα!
Κλειώ μου θάλασσα είσαι εσύ
γύρω τριγύρω σε νησί
που έχει κύματα αγκαλιά
και τα γλυκαίνει με φιλιά!
Σε ευχαριστώ!
Καλή βδομάδα (έστω το υπόλοιπο της)!
axlis&demon,
χαίρομαι ιδιαίτερα που μπήκες με το δεξί σου - κύμα ποιητικό και με υφαντά στα χέρια.
Σίγουρα θα χρειαστούμε και σκοινιά και ρότα!
Καλώς ήρθες!
Σε ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου