Δεν υπάρχει κανείς που να μην υπάρχει και κανείς που να μη το ονειρεύεται...
Η στιγμή σαν αιώρα
σαν αιώνιο ναυάγιο
μες στο κύμα το τώρα...
Δεν μπορεί θα είχα άγιο
αφού δεν είχα πυξίδα
και χτυπά σα σε βράχο
ό,τι βρήκα και είδα
με ότι δε βρήκα για νάχω!
16 σχόλια:
Kι αν αγάπησα κάτι σε τούτη τη γη
είναι τα κύματα..
που χω ρίξει μια χούφτα ψυχής μές στο μπλε τους..
η γυμνή μου ψυχή
σαν σε σύννεφο στάζει
στων κυμάτων το δάκρυ
που θεριεύει αντάρες...
μες του βράχου τη σμίλη
ότι γεννήθηκα αφήνω
χαραγμένη γυρίζω
από φόνους αρμύρας...
με όλη μου την αγάπη...:)
http://monadika.blogspot.com/
Ο Γέρος και η Θάλασσα είναι ένα μυθιστόρημα ...
και ταξιδεύεις..
και μιλάς στον άνθρωπό σου..
Μιλάς σε σένα και αρκεί.
Μεταμορφώνεται σε γρίφο το ποιόν σου.
Μιλάς στο λίγο..
και πολύ!
Γιώργο,
χαίρομαι ιδιαίτερα που σε βρήκα..
που σε διάβασα.
Σε βρήκα μέσα από συνδέσμους
που περνώ καθημερινά.
Καλό σου βράδυ
Οι πυξίδες μου πιά
τον ίδιο δείχνουν προορισμό
κι όχι δε θέλω να πάω
θέλω μονάχα στο μπλε των ματιών σου να χαθώ , ναυάγιο αιώνιο
στο βυθό σου να μείνω
κι η αλμύρα ακόμα θα μου τρώει
χείλη και το φίλημά μου κάτι θα έχει από το φιλί της γοργόνας
που ψάχνει στα πέλαγα το πεπρωμένο της να βρει
Φιλιά πολλά
σ' ευχαριστώ που με έμαθες...
...πως μπορώ να υπάρχω...
...στης σιωπής το όνειρο...
...στιγμές μαζί σου φτιάχνω...
όλα εδώ...
...όπως τα θες...
δικά σου...
τα βρόχινά μου τα φιλιά απ' τον ουρανό μα κι απ' τα κύματα βγαλμένα...
ένα ωραίο τοπίο ή μια ευχάριστη μουσική..
ένα χαμόγελο, μια οπτασία..
αγγίγματα και αγκαλιές..
το κράτημα ενός αγαπημένου χεριού..
..ένα όνειρο..
μέσα στα όνειρα μας υπάρχουν ψυχές και σώματα χαμένα πάντα σ' έναν ιδρώτα αγάπης και πάθους...και φεύγουνε μαζί αγκαλιασμένοι για τους τόπους του απείρου,στις κοιλάδες της τελειότητας...
σας φιλώ γλυκά...
είστε καταπληκτικός!!!
Αμαλία
παράξενη αίσθηση...
να βρίσκομαι εδώ κι εκεί...
στο ανέφικτο και στο εφικτό
στο "πίσω" και στο "μπροστά"
στο "θέλω" και στο "δεν αντέχω"
το σώμα μου υποχείριο κρουστών ήχων
που αντηχούν το "χόρεψε" για άλλη μια φορά
τα ακροδάχτυλά μου ώρες τώρα
βασανίζουν τα πλήκτρα του ερχομού σου...
με φωνή
με μάτια
με χέρια
και σε ρωτάω...
το μπορείς;;; το αντέχεις;;;
Τ.
Όλοι χρειαζόμαστε κουράγιο Μαρία
σε ότι χρώμα και αν αγαπάμε...
Υπομονή και επιμονή...
τι άλλο;
Γωγώ μου αγαπημένη,
το καλό είναι ότι μερικές φορές γυρίζουμε αρμυροί
και γεμάτοι σκληρές αφές βράχων
αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού...
έτσι παστώνεται και η μνήμη του άκαμπτου κόσμου για να μη χαλάσει...
την αγάπη μου!
... και ο Τζεπέτο του Πινόκιο ένα πολύ ωραίο παραμύθι Νατάσα...
Δημήτρη,
πολύ χαίρομαι που με διάβασες
δεν είναι και τόσο καλό να μένουμε αδιάβαστοι...
έχω διαβάσει κι εγώ λίγο τη δουλειά σου και την εκτιμώ πολύ.
Σε ευχαριστώ που ήρθες!
Το θεωρώ τιμή μου!
Κλειώ,
νοιώθω χαρά όταν προκαλώ έμπνευση για τέτοια σχόλια...
Σε ευχαριστώ!
Φιλιά!
Νεράιδα μου καλή,
αν ήξερες πόσο σε ευχαριστώ για όλα αυτά τα βρόχινα φιλιά σου...
με κάνεις και νοιώθω σε μια ζεστή γλυκιά θάλασσα χωρίς βράχους...
Ρίχνε όσα βρόχινα μπορείς!
Να γλυκάνει το κύμα το αλμυρό!
Σε ευχαριστώ που με υπάρχεις για να σε υπάρχω!
Αμαλία μου,
σε ευχαριστώ ιδιαίτερα πολύ!
Τα φιλιά μου!
Τ.,
έτσι είναι φτιαγμένες μερικών οι αισθήσεις
με "από δω" και "από κει"
για να μπορούμε και να αντέχουμε στο "παντού" να πάμε
κάθε φορά που με φωνή, μάτια και χέρια μας ρωτάνε...
Δημοσίευση σχολίου