Τρίτη 6 Μαΐου 2008

ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ... ΟΛΑ ΚΑΛΑ!


Κάποιοι ίσως νομίσανε
πως ξαφνικά περάσαμε σε άλλη εποχή
από το όρθιο βάδισμα στο βάδισμα του λύκου
εκεί που πέφτουνε πρηνείς
όταν ακούνε ανθρώπους
και στα δυο πόδια ορθώνονται
οι λύκοι σε χορό…
κι ίσως δεν έχουν άδικο
μα μπέρδεψαν τους τόπους
που πισωστρέφει ο άνθρωπος
και γίνεται θεριό…

Μοναχικός ο λύκος
μα το θεριό που ορθώθηκε είναι πιο μοναχό
γιατί δεν βλέπει που πατά
και σκέφτεται όλο μήπως
μήπως με προσπεράσανε
εκείνες οι χαρές;
Ή μήπως και πάλι ξέχασα τις πόρτες ανοιχτές
και ξαναρθεί ο λύκος;

Μοναδικό το πέρασμα που αφήνουν οι στιγμές
μοναχικό το πέρασμα και για τον γκρίζο λύκο.
Ας βλέπουμε όλοι πίσω μας αγέλες και σκιές
καθένας μόνος του περνά στο «αύριο θα λείπω»…

Θέλω να πω στο λύκο που αναζητάει οδό…
δεν πάτησα το δρόμο σου
κι είναι τόσο απλό: είμαστε εμείς ο δρόμος
που ξεκινάει πάντοτε μα πάντοτε από δω
και φτάνει στα μακρύτερα σοκάκια του μυαλού
έτσι βαδίζουμε όρθιοι μόνο πατώντας νου…
(κι εκεί μαθαίνεις τρόπους
για να πατάς και ανθρώπους)

και μια συμβουλή:
αν όντως ψάχνεις πέρασμα λύκου αληθινού
γύρνα στα μονοπάτια σου αυτά του φεγγαριού
εκεί που κάθε πέρασμα τη νύχτα είναι ανοιχτό
εδώ αν μείνεις θα περνάς μόνο με ουρλιαχτό!

(κρατάω την ταμπέλα σου ενθύμιο εγώ
κρατάω και την ανάρτηση μα και κλειδί διπλό)
και τα μάτια σου κατά το γνήσιο πέρασμα
το μοναδικό
το δικό σου!


(τα ευχαριστώ μου για την συμπαράσταση στα σχόλια)

17 σχόλια:

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Ευχαριστώ από καρδιάς όλες και όλους τους φίλους που συμπαρασταθήκανε ηθικά αλλά και με πράξεις συγκινητικές. Το επεισόδιο έλαβε τέλος.
Κάποιος "έσπασε" τον κωδικό μου και τον άλλαξε μέχρι και τώρα για να μη μπορώ να μπω στον πανόπτη και τις αναρτήσεις και έκανε ένα κακόγουστο αστείο. Τέλος καλό όμως όλα καλά! Ευχαριστώ και πάλι. Θα ευχαριστήσω και κατ' ιδίαν...

Μαρια Νικολαου είπε...

Να εισαι καλα Γιωργο
Χαιρομαι που θα βλεπω και παλι τις σκεψεις σου εδω
Καλημερα , καινουρια λαμπερή σήμερα
Την αγαπη μου εχεις

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Καλημέρα... Νόμιζα πως εσύ άλαξες το όνομα του μπλογκ... Τέλος καλό, όλα καλά όμως... :))

Βασίλης είπε...

Φιλιά, μας έλειψες αλλά και μάθαμε κιόλας,...Hasta Siempre!!!

Unknown είπε...

δεν θα μπορούσα ν' άφηνα αλλού τα βρόχινά μου με τόσο πάθος...

δικά σου κι απόψε...

:)

jacki είπε...

wellcome back λοιπόν Γιώργη.

Νατασα είπε...

Αχ! βρε Νικόλα μου, στο είχα πει εγώ, θυμάσαι ;
(ναι, ω! ναι. Κάναμε κουτσομπολιό)
Όσο για σένα Γιώργο, σου στέλνω μια πάστα φλώρα να γλυκαθείς κι ένα κονιάκ διπλό

Maria Tzirita είπε...

Εκπληκτικό το ποίημα... Απλά
ε κ π λ η κ τ ι κ ό ....

Τζούλια Φορτούνη είπε...

τώρα που σώπασαν τα ουρλιαχτά
και ορίζεις πάλι τη στέπα των ονείρων σου
και τα κωνοφόρα δάση των επιθυμιών σου αναβλασταίνουν,
μπορώ ασφαλής να σε προσεγγίσω
άλλωστε,
ποτέ δε φοβόμουν το λύκο…
τις κοκκινουσκουφίτσες ψευδαισθήσεις έτρεμα
και τις αλεξίσφαιρες αιχμές των λόγων που τις διέσωζαν πάντα…
στο δικό μου παραμύθι λοιπόν τους λύκους τους λένε δράκους...
κι έχω μάθει να ζω μαζί τους
στα ξεροπήγαδα της ματαιότητας
από εκεί σου μιλώ κι ας ακούγεται αντίλαλος βροχής

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Κι εσύ έχεις την αγάπη μου Μαρία

σε ευχαριστώ!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

ανεμοσκορπίσματα - ανεμομαζώματα έτσι τα κάνει και έτσι τα μαζεύει πάντα η ζωή για να τα ξανασκορπίσει πάλι...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Βασίλη φίλε Αληθινέ,

δεν είναι κάτι πια ασύνηθες
οι πατημασιές των λύκων...

φιλιά.

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

νεράιδα μου γλυκιά,

πως να έμεναν στα βρόχινα στενά
της ξηρασίας οι λύκοι;
εξάλλου κάθε βρόχινο που πέφτει εδώ σε μένανε ανήκει...

(και πιο πολύ αυτά του πάθους σου για μένα!)

Σε ευχαριστώ!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

jacki μου,
καλώς σε ξαναβρήκα!
Ευχαριστώ!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

νατάσα,

δώσε μου εμένα την φλώρα τη μισή
την άλλη μισή στο ...Νίκο!
και πιές κι εσύ ένα διπλό
ναι, πιες το για το λύκο!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

maria tzirita,

ε υ χ α ρ ι σ τ ώ!

Καλώς ήρθες!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Γλυκιά μου μωβ μοναδική,

σε πέρασμα δράκων
πάντα ευελπιστούσα
να βρεθώ
στο παραμύθι σου
θα’ ρθω
μα για να σιγουρευτώ
θα φέρω χνάρι δείγμα
από του λύκου την πατούσα!
Μα κι αν δεν βρούμε δράκου πατημασιά
θα μου αρκεί και μόνο η φωνή σου η γλυκιά
με όλη σου τη μωβ βροχή (έστω σε αντίλαλο) παρούσα!

 
Site Meter