Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

ΑΦΗ ΝΟΜΑΙ...


Μη με φοβάστε
άλλος και άοπλος θα επιστρέψω.
Μόνος.
Με μια σημαία που ανεμίζει
όταν φείδεται ο χρόνος
θα προελάσω και θα παραδοθώ.
Και ίσως
λέω ίσως, έτσι υποτάξω λεπτοδείκτες
από το ίδιο το «φείδου» προσωπικός απεσταλμένος.
Ωχρός
ίσα να στάζει το μελάνι η πένα
αφού μετάγγισα ψυχή αντί για αίμα
σε κάτι αγγεία ραγισμένα
για να δακρύζει στον πηλό τους ο πηλός μου.
Φεγγάρι έλα
με το ασημί σου ξέπλυνε τα χέρια
πλύνε και κάτω απ’ τα σκοινιά
τους κόμπους λύσε
κι ύστερα κάνε παρακεί
να απλώσει κάπου τα φτερά και η τύψη.



Ναι, δεν θα πάω απόψε στα βαθιά
εκεί πισθάγκωνα μονάχος θα αφεθώ
σε ενός κεριού τα ρέοντα μισολιωμένα ύψη
και μη φοβάσαι
είναι αβαθή ετούτα τα νερά
κι ούτε που πνίγηκε ποτέ κανείς
στην παραγγελθείσα επίτηδες ρηχή
ενός τρεμάμενου κεριού την θλίψη

20 σχόλια:

Βασίλης είπε...

"...Οι αποστάσεις με λυγίζουν
δεν έχουν επιστροφή
είναι η αθωότητά μου
μέσα στην καταστροφή
Τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου
βραδιάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού"
Δημήτρης Λάγιος
..................................

Είμαι αδύναμος πια
Μικρός και τρεμάμενος
σαν του κεριού σου τη άσημη φλογίτσα
Χωρίς σημαία, χωρίς αίμα
Χωρίς τύψεις χωρίς ψέμα
Έχω ήδη υποστείλει τις σημαίες
Και τα λάβαρα τα καταχώνιασα στο παλιό μπαούλο
Κι ο Χρόνος δεσμοφύλακας
Και τιμωρός
Κι η άδεια πένα,
Τι να γράψει;
Τι αίμα βρώμικο και λερωμένο
Μετάγγιση να κάνει;
Κι οι κόμποι αυτοί Δεν λύνονται, το ξέρεις
Μόνο κόβονται!!!
Μα με τι σπαθί; Όμως…
Με τι καημό και Θεία Δίκη να προσμένεις;
Έτσι που μόνος σου φυλάκισες τα όνειρα;
Και τρόμαξες τις τύψεις;
Και το φεγγάρι πόσο Ασημί να κατεβάσει;
Πόσο Αργυρό Καθρέφτη να ντυθεί;
Και ως πότε, κάθε νύχτα στο βυθό δεμένος;
Και που φως να φτάσει μέχρι εκεί;
Και πόσο να σχίσει η φλόγα στα βαθιά νερά;
Τη θλίψη του Ήλιου πώς να κουβαλήσει
Και την Αποστροφή της Μέρας που αιώνια θρηνεί;
…………………………………………………………….
Αγαπημένε Φίλε Γιώργο Σε ευχαριστώ!!!

Μαρια Νικολαου είπε...

Eξαιρετικός λόγος..
αν βεβαια το ειχα γραψει εγω θα αλλαζα μονο μια μικρη λεξουλα ...

"να" με φοβαστε.......

Καλημερα και καλο ΣΚ

Τζούλια Φορτούνη είπε...

κι όποιος έτσι –εθελουσίως- αφήνεται να λιώσει
στη ρηχή θλίψη ενός κεριού
με συνεργό του φεγγαριού τ΄ ασημένιο μαχαίρι
γυμνός και έκθετος
ρίψασπις των ικάριων επιθυμιών
επιστρέφει πάντα
με την πανοπλία των αποστάσεων διάτρητη
αλλά με τα φτερά ατόφια λευκά
επισκευασμένα από της ψυχής του το πάθος

κανένα πέλαγος δεν θα πάρει το όνομα της λύπης σου
και στα χρονικά των προαναγγελθέντων θανάτων
δε θα καταγραφεί η αναίμακτη θυσία σου
όμως εγώ θα ομολογώ τρεμάμενη
των ματιών σου την οδύνη

Unknown είπε...

κάτω απ' την λεπίδα την ασημί του φεγγαριού θα πετάξω το τελευταίο μου το πέπλο και θα λυγίσω για χάρη του γονατιστή...

...έτσι απλά, με μάρτυρα τον ουρανό θα του δοθώ χωρίς να τρέμω γιατί γλυκιά θα είναι η πληγή του και σαν στα μάτια το κοιτάξω, ξέρω πως το χαμόγελό του θα πάρω...

...έστω και για μια στιγμή...

φιλιά βρόχινα...καυτά...ασημένια...

Νατασα είπε...

Χαίρομαι που είμαι εδώ
Από καιρό κάτι μου μύριζε
Αλλιώτικο το μελάνι εδώ
Ακόμα και στα σχόλια του
Ήρθα να βουτήξω λίγο την
διψασμένη μου πένα και εγώ
Καλό βράδυ

Myrto είπε...

Καταλαβαίνω ότι
ναύαγησες στη θλίψη σου,
μη κάνεις όμως φασαρία.
ξέρεις πόσοι πνίγησαν
σε θάλασσα κεριά;
λύσε κόμπους στη σιωπή,
οι τύψεις πάντα επιπλέουν
και σταμάτα μοναξιά
να αναγγέλεις.
κανείς εδω δεν θα σ'ακούσει.
Ολοι σε κατάρτια λύπης
είμαστε κρεμασμένοι"

γιώργο καλημέρα...

Γωγώ Πακτίτη είπε...

λευτέρωσε τη σιωπή
πάνω σε λέξεις που
αχνά διακρίνουν οι ραγισμένοι,
για να ερημώσει η χαράδρα
της μοναξιάς.
λυτρώσου από ανυπότακτες
τύψεις και φόρεσε τα κόκκινα
φιλιά της φλόγας
στο τραγούδι
των νερών, που σβήνουν τη ρηχότητα
και ανάβουν όσα δεν πνίγηκαν...

καλημέρα με αγάπη...:)

jacki είπε...

Ποτέ δεν πήγα στα βαθιά. Άλλωστε δεν ήξερα κολύμπι και ...θα πνιγόμουν. Φοβόμουν μην πνηγώ στα βαθιά. Αστείο...σε μια κουταλιά νερό πνίγηκα τελικά.

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Βασίλη φίλε και σύντροφε καλέ,

το μόνο που μπορεί να μας φωτίσει πια
είναι "το φως που καίει"

και το μόνο που μπορούμε εμείς να κάνουμε είναι να δυναμώσουμε της ψυχής τα χέρια γιατί

"κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς"... Κ.Βάρναλης

Σε ευχαριστώ πολύ!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Μαρία,
έχεις απόλυτο δίκιο
μη με φοβάστε είπα
και πλάκωσαν κι οι λύκοι...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

μωβ μου συμφωνώ πέρα για πέρα
αλλά προς το παρόν
δυσκολεύομαι να επιστρέψω
επιφυλάσσομαι να σου απαντήσω
όταν θα τακτοποιηθούν τα ιδιοκτησιακά της ιστοσελίδας...
ωστόσο θα χρειαστεί σίγουρα
να ομολογείς τρεμάμενη
των ματιών μου την οδύνη!

Ελπίζω και στη βοήθεια σου βέβαια!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

γλυκιά μου νεράιδα,
προς το παρόν μη λυγίσεις
γιατί χρειάζεται να αντμετωπίσουμε
τον καταπατητή!

Ελπίζω να μη την κάνεις τώρα στα δύσκολα...

Καλού κακού όμως άφησε κάνα δυο βρόχινα όσο πιο σκληρά έχεις!
Κάτι σε πέτρα μήπως;

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

νατάσα μου,

μάλλον αυτό που μύριζε
ήταν του λύκου η μυρωδιά
και να τι πάθαμε...

να λοιπόν τι αξία έχει η όσφρηση
στην ...πρόληψη!

εμ τι το ήθελα κι εγώ να βγω για καφέ
και σοκολατάκια;

(μπορεί να χρειαστώ κατάλυμα... έστω και μεσοπέλαγα)

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

μύριαμ καλή κα συμπονετική μου φίλη,
τέτοια ώρα τέτοια λόγια...
τι να σου πω κι εγώ;
τώρα είναι που πρέπει να κάνω φασαρία ( στην Google τουλάχιστον οπωσδήποτε )
και θα δω και που αλλού θα το αναγγείλω
μα κι εσείς τώρα βρήκατε να κρεμαστείτε στα κατάρτια της λύπης;
Τέλος πάντων θα δω τι θα κάνω...

όμως κι εσύ μη με αφήνεις έτσι!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Γωγώ μου αγαπημένη,

ποιά χαράδρα να ερημώσει
μάλλον από κει μας την πεσανε τα τετράποδα

προς το παρόν δεν έχω να φορέσω τίποτα, τα κόκκινα φιλιά τα είχα κρεμάσει στην εθελουσία οδό μαζί με ένα σακουλάκι κουφέτα...
αλλά μου έδωσες μια ιδέα
να ανοίξω τις κάνουλες
μπας και πνιγεί ο εισβολέας!

Στην αγάπη που σου έχω και μου έχεις κάνε ότι μπορείς κι εσύ!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

jacki,

αν δεν το χρειάζεσαι άλλο δώσε μου κουτάλι σου
έτσι κι αλλιώς κακό σου κάνει

ας έχω κάτι μεταλικό στη σκληρή μάχη που έχω μπροστά μου
έστω ένα κουτάλι
μπορεί και ο λύκος να φοβάται και αυτός στα βαθιά σαν κι εσένα...
Θα μου το δώσεις;

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Γιώργο χαίρομαι που είμαι εδώ.... Δώρο , κι ας πονάς, η γραφή σου αυτή για μένα. Ευχαριστώ!

Βασίλης είπε...

Αχ! Μονάκριβέ μου Φίλε Γιώργο
Ούτε στα Όνειρα μας οι λύκοι δεν μας αφήνουν ήσυχα
Να ξαποστάσουμε…
Τι να πω;
Δεδομένη η Αγάπη μου και η Συμπαράσταση μου σε ότι χρειαστείς

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

ανεμοσκορπίσματα,

σε ευχαριστώ
η επίσκεψη σου δώρο για μένα!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Βασίλη φίλε μου Ακριβέ,

οι λύκοι από δω όταν φεύγουνε
μας κυνηγούν αλλού!

Σε ευχαριστώ Πολύ!

 
Site Meter