
Τόσο μικρή κι όμως πετάς!
είπε στην πεταλούδα η σελήνη
έτσι ακούγεται το απέραντο σωστά απάντησε εκείνη
και τι ακούς απόψε και πετάς;
του φεγγαρόφωτου σου τη αιώνια γαλήνη
κι όταν κάποιες στιγμές ακινητείς τι φοβάσαι;
μα τη θεόρατη σκιά
των φτερωτών μικρών πραγμάτων.
8 σχόλια:
...κι ύστερα έριξε το φως του το φεγγάρι σε μια λίμνη κι είδε στάλες να κολυμπούν και μαγεύτηκε απ' το τραγούδι τους. Κατέβηκε πιο χαμηλά και τις ρώτησε: Τι τίτλο έχουν οι νότες σας να τις κάνω προσκεφάλι;
...και του ΄παν πως σαν καθρεφτίζεται στο γυμνό τους το κορμί, τίτλοι δεν υπάρχουν παρά μόνο λικνίσματα που ανοίγουν πόρτες με νοήματα...
Φιλιά βρόχινα...
Σκιές, ανθρώπων...
οι μεταμορφώσεις των ανθρώπων σκιές...
φόβος ανθρώπων
από μεταμορφώσεις
και η σκέψη υπόκειται
και κοινοποιείται
και οι αναπαραστάσεις κυρίαρχες
φέρνουν σκιές...
και γίνονται μετασχηματισμοί
και παύει ο φόβος
και η πεταλούδα αναγνωρίζει τη σκιά της...
ως ο άνθρωπος που αναγνωρίζει την αυθεντικότητά του.
Kαλησπέρα!
καλή μου νεράιδα της βροχής,
τα νοήματα δίνουν τίτλο ακόμα και στο πέταγμα από λέξη σε λέξη, όπως και στις θεώρατες σκιές των φτερωτών μικρών πραγμάτων για να έχουμε από κάπου να πιαστούμε όταν το απέραντο μας κυριεύει..
"τίτλος τιμής" πάντως για μένα είναι τα βρόχινα φιλιά σου!
γλυκειά σοφή Surrealist,
φοβόμαστε τους Δαναούς
μα λιμπιζόμαστε ακόμα και τις σκιές των δώρων τους...
γιατί το "θέλω - πεταλούδα" ανοίγει το κουκούλι τελικά του φόβου της
και πετά προς το υποκείμενο της, τη ζωή
και ας αυτοδωρίζεται στο θάνατο της, πριν καλά καλά το κουκούλι - μήτρα μαραθεί...
Καλή σου νύχτα!
"Αν με μετρήσεις με φωνές και πεταλούδες
Θα μ’ έβρεις πιο μεγάλο απ’ το κλουβί μου
Κι ωστόσο, πες μου, πώς χωρώ εδώ μέσα;"
(Ορέστης Αλεξάκης)
ΚαληΜέρα!!
Yπεροχη γραφη
Τι αλλο να πω..
Καλημερα και καλη βδομαδα
ακριβή mist
...κι αν με μετρήσεις με σιωπές και με σβησμένες λέξεις δεν θα χωρώ με τίποτα στο ειπωμένο...
καλό σου απόγευμα!
Μαρία,
ό,τι κι αν πούμε πάντοτε μας πάει πάρα πέρα...
καλή βδομάδα!
Δημοσίευση σχολίου