Κυριακή 20 Απριλίου 2008

πάλιωσε ο κόσμος, έγειρε..

Πάλιωσε ο κόσμος, έγειρε
και η ζωή χωλένει….

Σβουνιά να είναι στα σύννεφα
ή ήλιος που πεθαίνει;
Και σε ό,τι χρόνια έγνεφα
γιατί σταυρό ανεβαίνει;

Ποιόν έδεσα; Ποιόν κάρφωσα;
που βρήκα τα καρφιά
κι έτσι με μιας ανάλωσα
της γης την ομορφιά;


Κρυώνω. Από πού φύσηξε;
Ποιος μου ‘σκισε τα ρούχα;
Με θάνατο ποιος τύλιξε
ό,τι για απέθαντο είχα;

Κι εκείνο μου το ομοίωμα
που κουβαλάει σταυρό
που πάει το ικρίωμα
της γης στον ουρανό;

Έγειρε η μέρα τέλειωσε
απ’ το μεγάλο ψέμα
πως ό,τι το χάραμα έσβησε
θα αναστηθεί τo γέρμα…




Είπαν με άφεση θα ξεπλυθεί
η σβουνιά με το στανιό
πως ο πιλάτος θα χαθεί
και θάρθει πνεύμα νιο!






Ψεύτικε κόσμε πάλιωσες
άσε τα παραμύθια
και τα κεριά που έλιωσες
ήταν από συνήθεια!

16 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Mιλώ ψιθυριστά για να μην το χαλάσω..
Καλημερα και καλη βδομαδα Παθών..

Γωγώ Πακτίτη είπε...

Ω!Γιώργο...

αφήνω τη σιωπή μου
με αίσθημα αγάπης...

καλή Μ.βδομάδα!

Βασίλης είπε...

Πριν μερικές βδομάδες τον σταύρωσαν στη δύση
Τώρα ήρθε η σειρά του στην ανατολή…
Μέσα σε μια Μεγάλη Εβδομάδα που ξεκινάει τώρα, αλλά κρατάει χρόνια …
Η πορεία προς την φθορά, την πτώση και την ανάσταση ξεκίνησε…
Αυτοί θα τον υψώσουν
Θα τον προδώσουν
Θα τον συλλάβουν
Θα τον χλευάσουν
Θα τον σταυρώσουν
Θα τον αναστήσουν
Θα τον δοξάσουν
Θα τον διατηρήσουν…στους αιώνες των αιώνων
Οι ίδιοι ακριβώς γραμματείς και φαρισαίοι αλώβητοι και αθάνατοι χιλιάδες χρόνια τώρα …
Για να κρατάνε εμάς υπόδουλους και κρεμασμένους
Μακριά από τη φύση και τις ομορφιές της
Μακριά από το σώμα μας και τα μυστικά του
Και με την αδικία συμβιβασμένους…
Και υποταγμένους σε μια λογική που ξορκίζει σαν αμαρτία κάθε τι που δίνει χάρη στην πεπερασμένη ζωή μας…
Αυτός είναι ο κόσμος τους. που έχει γείρει…
Αυτός είναι ο κόσμος τους που έφτιαξε καρφιά σταυρό Πιλάτο και Χριστό

Ξέρω αιρετική ματιά στο τρέχοντα χρόνο, αλλά…
……………………………………………………………………………
Καλή Μέρα
Εύχομαι φίλε Γιώργο
Καλή Ανάσταση Ψυχής και Ανάταση Σώματος

jacki είπε...

Καλή Ανάσταση Γιώργο. Και για τα τρία μπλοκ σου που επισκέφτηκα.

Unknown είπε...

...όσο να τον σταυρώνουμε
πάντα ο ίδιος μένει
το βλέπουμε στο κόκκινο
που απ' τα χείλη κατεβαίνει...

...κι ύστερα το ξημέρωμα
που όλοι τους κοιμούνται
δεν έχουμε ημέρωμα, εαυτέ μου,
κι έτσι θα μας θυμούνται...

Φιλιά βρόχινα...απαλά σήμερα στων χειλιών την άκρη...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Ω! Μαρία Μαρία ...

γλυκιά Μαρία...

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Βελούδινη η σιωπή σου Γωγώ
σαν τα αισθήματα σου!

Σε ευχαριστώ και για τα δυο!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Βασίλη μου,

αιρετικό είναι μονάχα ό,τι κάνει τη ζωή μας μίζερη
κι εσύ προσθέτεις θησαυρό ψυχής!

Σε ευχαριστώ ακόμα μια φορά φίλε και αδελφέ Βασίλη!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Καλή Ανάσταση
και σε σένα jacki μου γλυκιά
(μπροστά και πίσω απ' τον καθρέφτη)

Χαίρομαι δυο φορές όταν είσαι(εις διπλούν) καλά!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

νεράιδα γλύκανες και ημέρωσες ξανά
αυτό που η αναβροχιά ξεραίνει κι αγριεύει...

Έχεις πάντα τον τρόπο σου εσύ...
βρόχινα και απαλά φιλιά...
στην άκρη απ' τα χείλη!

Σε ευχαριστούν και αναβροχιά και χείλη!

Myrto είπε...

αυτό που φοβάμαι
πιο πολύ απ'ολα
δεν είναι τα ψέμματα
είναι οτι θα ξυπνήσω
και θα δω
πως μέσα στη φρικτή
αλήθεια ζω...

καλησπέρα...

Ανώνυμος είπε...

"Ο ύπνος σε τύλιξε, σαν ένα δέντρο, με πράσινα φύλλα,
ανάσαινες, σαν ένα δέντρο, μέσα στο ήσυχο φως,
μέσα στη διάφανη πηγή κοίταξα τη μορφή σου
κλεισμένα βλέφαρα και τα ματόκλαδα χάραζαν το νερό.
Τα δάχτυλά μου στο μαλακό χορτάρι, βρήκαν τα δάχτυλά σου
κράτησα το σφυγμό σου μια στιγμή
κι ένιωσα αλλού τον πόνο της καρδιάς σου.
Κάτω από το πλατάνι, κοντά στο νερό, μέσα στις δάφνες
ο ύπνος σε μετακινούσε και σε κομμάτιαζε
γύρω μου, κοντά μου, χωρίς να μπορώ να σ' αγγίξω ολόκληρη,
ενωμένη με τη σιωπή σου
βλέποντας τον ίσκιο σου να μεγαλώνει και να μικραίνει,
να χάνεται στους άλλους ίσκιους, μέσα στον άλλο
κόσμο που σ' άφηνε και σε κρατούσε.

Τη ζωή που μας έδωσαν να ζήσουμε, τη ζήσαμε.
Λυπήσου εκείνους που περιμένουν με τόση υπομονή
χαμένοι μέσα στις μαύρες δάφνες κάτω από τα βαριά πλατάνια
κι όσους μονάχοι τους μιλούν σε στέρνες και σε πηγάδια
και πνίγουνται μέσα στους κύκλους της φωνής.
Λυπήσου το σύντροφο που μοιράστηκε τη στέρησή μας και τον ιδρώτα
και βύθισε μέσα στον ήλιο σαν κοράκι πέρα απ' τα μάρμαρα,
χωρίς ελπίδα να χαρεί την αμοιβή μας.
Δώσε μας, έξω από τον ύπνο, τη γαλήνη"

(Σεφέρης)

να περάσεις όμορφα το Πάσχα!
Με αγάπη!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

αυτό που φοβάμαιεγώ Μύριαμ
είναι όταν κλείνω τα μάτια στο ψέμα
ότι μέσα μου βλέπω
να μην είναι αλήθεια...

καλησπέρα!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Ασεβής ευθυμία πουλιών
Με ξύπνησε τόσο νωρίς
Ενώ ονειρευόμουν λύπες.
Ήχοι περιστροφών
Με ξύπνησαν τόσο νωρίς.
Περιστροφών και κύκλων
Που γράφουν τα πουλιά
Στον άγραφο χώρο.
Οι κύκλοι με ξύπνησαν.
Γύρω γύρω όλοι, παίζουν τα πουλιά
- ασεβής ευθυμία -,
γύρω γύρω όλοι,
γύρω γύρω όλα,
γύρω γύρω κανείς
- επίφοβο σχήμα -,
γύρω γύρω τίποτα
και στη μέση εσύ.

Αλλά έρχεται το φως
κι έρχεται η ευκρίνεια σαν προδότης.
Πήρε αποτυπώματα των κύκλων
πήρε τις μαρτυρίες των πουλιών,
ανάκρινε τους ήχους και τους οίστρους.
Και πήρε τα στοιχεία σου.
Ότι δεν είσαι και ότι δεν ονομάζεσαι,
Κι ότι εγεννήθης εν καιρώ εξερημώσεως.
Κι έμεινε εκεί το πράγμα.

- ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΜΕ ΦΤΕΡΑ – ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ -

Καλή Ανάσταση και από δω καλή μου Mist.

Γωγώ Πακτίτη είπε...

Τα χνάρια του Χρηστού,
στον ανήφορο της κάθαρσης,
οδηγούν στην Ανάσταση!
Τούτο το φως,
ας λάμπει τα βήματα της
Αγάπης!

Τα δάκρυα της προσμονής,
δροσίζουν την αντοχή!
Τούτη η βροχή,
ας γίνει μονοπάτι της
Πίστης!

Οι λέξεις της προσευχής,
στάζουν γαλήνη!
Η ιλαρότητα της ψυχής,
ας γίνει ουράνιο τόξο της
Υγείας!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και σε σένα Γωγώ!

 
Site Meter