Σάββατο 12 Απριλίου 2008

αυτό μπορούσα!



Θυμάμαι που μου λέγανε
όταν ζωή ζητούσα
«έδωσα ό,τι μπορούσα»
κι εκείνους που δε μένανε
όταν παρακαλούσα
που λέγαν σα με βλέπανε
"κάποτε θα περνούσα…»

Θυμάμαι κι άλλους που είχαν πει
καθώς αιμορραγούσα
«πήρες την κατιούσα…»

Δεν ήξερα τι πάει να πει
«έδωσα ό,τι μπορούσα»
Και πότε είναι το
«κάποτε…
κάποτε θα περνούσα…»

κι ούτε γιατί μου λέγανε
«πήρες την κατιούσα…»

Μα ούτε κανείς τους πίστευε
πως σαν αιμορραγούσα
μες στο δικό τους
«κάποτε»
δικό μου κατακόκκινο ένα
«αυτό μπορούσα»
έσταζε και ξεχρέωνε
όσα εγώ ζητούσα
!

6 σχόλια:

Unknown είπε...

...σαν μαντήλι απαλό
που παίρνει το αίμα απ' την πληγή
σκύβω μιας κι εγώ αιμορραγώ
να σου χαρίσω μια σιωπή

σαν την ακούσεις κράτα την
εκεί που λαχταράει
προστάτεψέ την κι άσε την
μόνο να σε κοιτάει...

Φιλιά βρόχινα...

Μαρια Νικολαου είπε...

Aυτο μπορουσα...

Το τελείωμα σου εξαιρετικό..
Καλημερα Γιώργο

jacki είπε...

Ζητάμε πολλά άραγε;
Καλησπέρα.

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

μαντήλι νεράιδας απαλό!...
ίσως αυτό ζητούσα
μες στην πληγή να το βουτώ
εκεί στην κατιούσα
να στάζει βρόχινο νερό
γλυκά να το κρατούσα
κι έτσι πιάσμένοι και οι δυο
να πέρναμε ... ανιούσα!

Ευχαριστώ καλή μου νεράιδα!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

Μαρία,

Σε Ευχαριστώ πολύ!

την καληνύχτα μου!

Γιώργος Ποταμίτης είπε...

jacki,

καλώς ήρθες
το επι...ζητούσα!

 
Site Meter