Φώναζαν «κρύψου» στις γωνιές
κι ένα «σε είδα, βγες»
με πρόδωσε και βγήκα
μα ούτε αυτόν που φύλαγε
ούτε ποιος τόπε βρήκα!
Εκεί που αντηχούσαμε
το «φτου ξελευτερία»
σκουπίζει ό,τι φτύσαμε
στη γη της, η ουτοπία
κι ότι άφτυστο αφήσαμε
το κρύβει με αγωνία!
Κι εκεί που περπατούσαμε
τώρα βαδίζει η λήθη…
Τα τσέρκια που κυλούσαμε
Κυλούν στο παραμύθι
κι οι δράκοι που μισούσαμε
Κρύφτηκαν μες στα πλήθη…
Πέμπτη 10 Απριλίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που έψαχνε για δράκους. Του είπαν όμως πως δράκοι δεν υπάρχουν πια γιατί τα στόματα που έλεγαν τα παραμύθια έχουν σωπάσει και μαζί μ' αυτούς εξαφανίστηκαν κι οι νεράιδες και τα ξωτικά...
...το αγόρι όμως ξέρει πως δράκοι υπάρχουν στο εδώ και στο εκεί. Και θέλει να τους δει στα μάτια και να τους αναγνωρίσει. Και δεν φοβάται...δεν φοβάται...
...γιατί η καλή του νεράιδα είναι φυλακισμένη σε κάστρο από πάγο και μόνο οι δράκοι θα την λευτερώσουν...
...τι αντάλλαγμα όμως οι δράκοι θα ζητήσουν; Το αγόρι δεν φοβάται, ίσως γιατί δεν ξέρει τι αντάλλαγμα σημαίνει...
Φιλιά βρόχινα...
Mια πραγματικότητα με μεγάλη αλήθεια στον πυρήνα της..
Καλημερα Γιώργο
αχ! γλυκιά καλή νεράιδα,
μια φορά κι έναν καιρό ( τότε που δεν πετούσαν οι νεράιδες στη βροχή γιατί δεν ήτανε ακόμα τόσο διψασμένες ) γεννήθηκε ένα αγόρι μέσα στη βροχή. Του έλεγαν "κρύψου απ' τη βροχή" μα αυτό γελούσε.... γιατί η πιο καλή νεράιδα που είχε δει είχε αρχίσει και διψούσε....
Καλημέρα Μαρία,
...και πρόσεχε τους μεταμφιεσμένους δράκους μες στα πλήθη!
(κι ας λένε κάποιοι πως είναι παραμύθι...)
τι να διαλέξω τώρα την ποίηση ή το παραμύθι της νεραϊδας!
δυο σταγόνες ανεξήτηλης ομορφιάς!
καλή σου ημέρα!
υ.γ.
κι αυτό το δάκτυλο παιδιού να προσκαλεί....
mist,
αρκεί που πέρασες
και είδες τι μας προσκαλεί
πάλι από εκεί που ερχόμαστε
κάποιες φορές να πάμε...
Δημοσίευση σχολίου