Το πιο σωστό μου λάθος ήσουνα εσύ
που πάντα επέστρεφες
αλλάζοντας ηλικίες για να μ’ ακολουθήσεις
αφήνοντας απειλητικά γράμματα πάνω στα ίχνη
σε ότι πίσω μας σέρνεται και τα σβήνει.
Άλλοτε τρέχοντας πάνω σε τείχη
ακροβατώντας σε οράματα
ανεμίζοντας σημαίες
γράφοντας συνθήματα
για ότι μας χωρίζει απ’ την οδύνη.
Κι ύστερα πάλι αλλάζοντας γνώμη
ψιθυρίζοντας τα βράδια «δεν αντέχω άλλο»,
γράφοντας στον σπασμένο καθρέφτη
με την πιο σωστή λέξη - συγνώμη
έναν απίστευτο λάθος τίτλο
πάνω στο ραγισμένο είδωλό του κόσμου το μεγάλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου